Ku je ti dashuri e lashtë e pavdekësisë
Nga ty mbolla kopshtin në rrugën e qumështit
Pranë dritave vërbuese aty gjendësh ti
Në natë në ditë ti je vet nuri.
I lë shetitjet hapat që s’i ndinë
I lë dhe ata yje në netët e errëta
Shtriju dhe ndjeje flokëgjatën mbi ty
Se veç ashtu ringjalljes i frikohët vdekja…
ZLP
Diskutim rreth këtij postimi