Dželjalj (Xhelal) Mitrovica rođen je u januaru 1916. godine u Mitrovici u darežljivoj i patriotskoj porodici iz Novog Pazara. Njegov otac, Derviš Mitrovica, obrazovani oficir, vatreni prosvetitelj, političar, čisti patriota, drug i istomišlenik sa Hasan Prištinom, Isa Boletinijem, Bajram Currijem , odlučni protivnik i beskompromisni borac velisrpske politike, rođen je u Novom Pazaru ali je od malih nogu povezao život sa gradom na obali Ibra (drevni Angrit).
Budući da je živeo u Mitrovici i da je sa cjelim svojim bićem bio povezan sa okolinom koju je mnogo voleo i obožavao, za prezime je uzeo ime grada Mitrovice. Prije nego što je napunio tri godine, njegovi roditelji su migrirali u Albaniju (Skadar). Tamo je proveo rano djetinjstvo, gdje je pohađao nastavu u Severijanskoj školi u Skadru. Početkom 1925. godine ostao je sa porodicom u Italiji nekoliko mjeseci, a zatim se preselio u Zadar (Dalmacija, Hrvatska), gdje je završio osnovnu školu i gimnaziju. Bio je jedan od najpametnijih i najtalentovanijih učenika.
Željan znanja, a kako bi produbio i proširio svoje znanje, sredinom 30-ih otišao je u Italiju, gdje je studirao pravo na Univerzitetu u Bologni. Takođe je stekao naučni stepen “doktor prava”. U Albaniju se vratio sa diplomom pravnika, ali kao što ćemo kasnije vidjeti, nikada se neće baviti tom profesijom. Naprotiv, čitav svoj život bavio se novinarstvom. Surađivao je s desetinama novina tog vremena i isticao se kao jedan od najtalentiranijih publicista. Proslavio se posebno u list “Kosova”, “Lidhja e Dytë e Prizrenit”, “Bashkimi i Kombit”, Koha e Jonë “itd. Sredinom aprila 1941. godine, kada je nacistička Nemačka napala Jugoslaviju i Jugoslovensko kraljevstvo kapituliralo, Dr. Dželal Mitrovica se vratio u svoj rodni grad, Mitrovica, zajedno sa nekim drugim rodoljubima, postavio je temelje albanske administracije, postavši tako snažna ruka Džafera Deve i stanovništva u prefekturi Mitrovica i njenim podprefekturama Vučitrnu, Podujevu i Novog Pazara, koje su već ušle u njemačku okupacionu zonu.
Povratak Dželjalj Mitrovice u rodni grad i imenovanje za sekretara Albanske narodne lige. Dr. Dželal Mitrovica, zajedno sa nekim drugim intelektualcima, bio je u potpunosti posvećen organizaciji lokalne uprave i administracije, otvaranju albanskih škola u prefekturi Mitrovica (Mitrovica, Vučitrn, Podujevo i Novi Pazar). Bio je vrlo dinamičan, stoga je pratio i pomagao svaku aktivnost političkog, kulturnog, obrazovnog karaktera itd. Početkom jula 1944, Dr. Mitrovica je zajedno sa Redžepom Mitrovicom, Redžepom Krasnićijem i Burhanom Športaom stigao u Prizren kako bi reorganizovao Centralni komitet Druge Prizrenske lige , formirajući sedam odeljenja: na čelo administrativno-političkog sektora došao je sam Džafer Deva, Redžep Meta finansijski sektor, trgovina Esat Baša, ekonomija Mahmut Šaban Paša, sanitarna dr. Burhan Športa i omladinska sekcija Bedri Đinaj. Tahir Zajmi imenovan je sekretarom Lige, ne želeći da preuzme odgovornost za bratoubilački rat, odlučio je privremeno napustiti Kosovo. Dr. Dželal Mitrovica, zajedno sa Džaferom Devom, Redžepom Mitrovicom, Tahirom Zajmijem, Redžepom Krasnićijem, itd.,
Bio je prisiljen napustiti svoju domovinu za koju su se mnogo borili i žrtvovali. Dželjalj Mitrovica bio je nbepriso…, čvrst u idealima, poštovan u društvu, pošten u politici, razborit u držanju, mudar u riječi, bistar u razmišljanju i odlučan u radu: vjeran u svemu u što je imao povjerenja “- napisao je Zef Paško Deda u novinama “Koha e Jonë” (1974).
Dr. Dželal Mitrovica i njegova supruga Firuze odgajali su, vaspitavali i školovali sedmoro djece s velikom pažnjom: tri dječaka i četiri djevojčice. Preminuo je 10. novembra 1974. u Torontu, u relativno mladoj dobi, kada je bio na vrhuncu svoje intelektualne moći.
Prosle godine, u znak zahvalnosti za njegove napore za sprovođenje nezavisnosti Albanije kao poslanika u Parlamentu Albanije i za doprinos koji je dao narodu Arbereša iz Zare u Hrvatskoj, u očuvanju albanskog nacionalnog identiteta, pristaništa i tradicije.”
PREDSJEDNIK REPUBLIKE Daje DŽELALU MITROVICI (posthumno) ORDEN “VITEZ ORDENA ZASTAVE”
„Sa zahvalnošću za doprinos dat kao novinar i prvi direktor Radio-Kosova, za očuvanje i nJegovanje albanskog jezika.
U znak zahvalnosti za doprinos koji je dao u podizanju nacionalne svijesti, kao i za veliki trud za ujedinjenje nacije, na Kosovu i šire, za cijeli albanski narod u bivšoj Jugoslaviji.
Discussion about this post