Javnost glavnog grada Sandžaka, pa i mnogo šire, potrešena je ovih dana nemilim činom. Kao što je već poznato, trojica policajaca su skrnavili džamiju Gazi Sinan beg u Novom Pazaru, tako što je jedan urinirao u haremu, a druga dvojica navodno snimala i objavila.
Nakon toga su uslijiedile nezvanične informacije o suspenziji policajca, ali nipošto i o mjerama shodno važećim zakonima.
Ne osvrćući se na konkretni barbarski čin, takvi se uvijek i svudgje povremeno dese, ali se postavlja pitanje pravne države i sankcija za nedjela.
Podjsetimo se stoga jednog slučaja koji se desio organizovanom akcijom srpskih policajaca, a koji je po mnogo čemu upečatljivi jer se radi o brutalnom hladnokrvnom ubistvu.
Ubistvo dječaka Fahrudina Skarepa iz 2017., koje je najveći zločin srpske policije nad građanima Sandžaka u novije vrijeme, na koncu je imalo epilog optužnice “ubistva na mah”, iako je sasvim jasno da se radi o neuporedivo težem krivičnom djelu.
Također i uz ovakvu, maltene, unaprijed oslobađajuću presudu, imamo trajne opstrukcije i tako jalovo utemeljenog procesa.
Ono što povezuje i ova dva događaja, je prvo to da su ih počinili pripadnici policije, a zatim i nekažnjavanje zločina policijskih službenika nad Bošnjacima i građanima Sandžaka, nekažnjavanje i od strane tog i drugih nadležnih državnih organa.
Discussion about this post