Na krilima posljednjeg nastupa predstavnika vladajuće koalicije u Srbiji, Đorđa Milićevića iz Socijalističke partije Srbije, sa još većom žestinom je nastavljena dugogodišnja kampanja urušavanja odnosa između Albanaca i Bošnjaka.
Nakon podrške iz srpskog parlamenta, sada je i vokabular agresivniji, pa se otvoreno poziva na spaljivanje!? Tako je političko-nacionalni avanturista Esad Džudžević na svom opskurnom portalu, tzv. Sandžačkim novinama objavio naslov: “Mehonić spalio velikoalbanski mit”. Riječ je o tekstu preuzetom iz sarajevskog heftičnika Stav, a u kojem nigdje nema ništa ni nalik tome.
Najprije, pod pojmom “velikoalbanski mit” se podrazumijevaju težnje albanskih i bošnjačkih, ali i drugih objektivnih naučnika, da se prekine višedecenijska zabrana historijske istine o tome da su Albanci autohton narod u Sandžaku. Riječ je i o autohtonom sandžačkom narodu koji je velikosrpskim genocidnim, državnim projektima skoro potpuno iščezao iz ove zemlje. Dakle, radi se o pokušaju satanizacije jedne civilizacijske težnje, stavljanjem etiketa “velikoalbanstva” i “mita”.
Na drugom mjestu, riječ je velikosrpskim rušilačkim, tačnije piromanskim namjerama, a u najširem smislu piromanije, pa se spaljivanje otvoreno i spominje, te na taj način i poziva na isto.
Ono što upada u oči je i krajnja dekontekstualizacija, zamjena teza, a konačno i iskrivljivanje, a u odnosu na originalan tekst iz Stava. Naime, originalni tekst kroz popise iz XX stoljeća, a sa pozicija dopuštene doze bošnjačkog nacionalizma, obrazlaže izgradnju moderne bošnjačke nacije. Upravo ono, za šta su Bošnjaci u modernoj povijesti, imali najveću podršku od Albanaca, no to nije sada tema.
Na jedan istina površan način, tematizira se i pitanje albanskog porijekla, pa autor recimo kaže: “teza o većinskom albanskom porijeklu sandžačkih Bošnjaka najbolje demantiraju navedeni popisi stanovništva u zadnjih 100 godina”.
Nije nam poznato da iko uopšte i iznosi tu tezu o “većinskom albanskom porijeklu sandžačkih Bošnjaka”? Kao i kod svake moderne nacije i Bošnjaci u Sandžaku su u velikoj mjeri raznorodni, sa međusobnim razlikama u tom pogledu, tako da takvu tezu i nema smisla iznosti. Također, popisi iz posljednjih 100 godina uopšte nisu pokazatelj porijekla modernih nacija, čak naprotiv. Na trećem mjestu, upravo su posljednjih 100 godina period progona sandžačkih Albanaca, te bi dokazivanje njihovog prisustva kroz dokumente iz tog perioda moglo odvesti do potpuno pogrešnih zaključaka.
Svakako, ovdje nije riječ o polemici sa tekstom iz Stava, jer je riječ o nekompetentnom autoru koji uostalom i nije tačno naveden. Problem se javlja u interpretaciji Esada Džduževića. Iako su originalnom tekstu, osim te “albanizacije”, spominju srbizacija i crnogorizacija, i to prije i više, Džudževićev naslov nije to istakao, već samo albanizaciju?!
I to u kontekstu barbarstva i spaljivanja!?
Od strane Esada Džudževića, ponovo imamo otvoreno prikrivanje srbizacije sa širenjem fame o navodnoj albanizaciji, sada sve histeričnije, nadati se da je to vjesnik propasti laži.
Razgovor o ovom članaku