Organizimin e tyre në Prizren e kryen studentët e Shkollës së Lartë Pedagogjike. Në krye të demostruesve ishin Meriman Braha me shokë dhe Mikel e Simon Kuzhnini. Prizreni ishte në këmbë. Printe flamuri ynë kombëtar, i ndalur me ligj. Nuk ndaleshin brohoritjet: Rrnoftë flamuri kuqezi! Rrnoftë populli shqiptar! Rrnoftë Kosova! Republikë, Kushtetutë, Vetëvendosje! Rrnoftë Gjergj Kastrioti-Skënderbeu, Rrnoftë Lidhja Shqiptare e Prizrenit etj.
Banorët e Prizrenit u bashkuan me ne. Disa përkuleshin deri në tokë dhe e puthnin flamurin me lotë në sy. Kërkesat, edhe me shkrim, të hartuara nga Zymer Neziri dhe të miratuara nga shokët, u lexuan para ndërtesës së Lidhjes Shqiptare të Prizrenit, nga zejtari Pashk Laçi dhe studenti Gjergj Camaj. Grupi i Prizrenit e kreu edhe organizimin e Therandës ’68, më 8 tetor, dhe Pejën ’68, më 19 tetor. Demonstratat në Therandë i mori përsipër Haxhi Bajraktari, kurse ato në Pejë, Zymer Neziri.
Për shokët e Brezit 1968, të 6, 8 e 19 tetorit, që nuk janë më në jetë: Isa Demaj, Salajdin Braha, Rafet Rama, Pashk Laçi, Haxhi Maloku, Haxhi Bajraktari, Mikel Kuzhnini, Miftar Tishuku, Sylë Kuçi, Xhemajl Gashi, Demë Mulliqi etj., lavdi ndër breza dhe nderim i përjetshëm!
Pas Rrafshit të Dukagjinit, demonstratat u kryen edhe në Prishtinë, Ferizaj, Gjilan, Besianë, Mitrovicë, Tetovë e Ulqin. Më 1968 vazhdoi përpjekja e realizimit të idealeve të gjeneratës së Adem Demaçit e të Levizjes Nacionale Demokratike Shqiptare për liri e bashkim.
Më 1968 Lëvizja Kombëtare shkonte pandalshëm në drejtim të luftës së armatosur dhe deri te fitorja e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, më 1999.
;
Discussion about this post