Nakon svih političkih poraza nešto nedopustivo.
Nakon političkog debakla koji se dogodio na tlu Bosne i Hercegovine, nakon katarze koja je zadesila bošnjački nacionalni korpus, pomislilo bi se na trenutak da nizanju neuspjeha, izdaja i pogađajućih, srceparajućih iznenađenja bi mogao doći bar privremeni kraj. Naglasih, pomislilo bi se, tačnije u čovjeku se rodi iskra nade, ona koja umire posljednja, da će pojedini ustati, „otresti prašinu sa ramena“ i krenuti u bitke koncizno, hrabro i obazrivo, ali iskra nade ugasi se rano. Kako?
Riječ je o Srebrenici, a saznajte i šta.
Srebrenica, mjesto u kojem je stradalo preko 8.000 duša, bolna je rana ne samo nama Bošnjacima, nego svakom onom ko sebe, makar nominalno smatra muslimanom. Divljački, beskrupulozni, osvetnički nastrojeni, vojnici tzv. VRS-a pod komandom presuđenog ratnog zločinca, Ratka Mladića počinili su zločin, preciznije genocid do tada neviđen na tlu Evrope po završetku Drugog svjetskog rata. Do danas isti ti krvnici, ne samo što se nisu izvinili, nego bahato negiraju podmuklo govoreći da su „muslimani sami sebe ubijali“, a neki idu do kraja pa kažu da će ponoviti pjevajući pjesme koje indirektno prijete ni manje, ni više nego Sandžaklijama, kao ona: „Oj Pazaru, novi Vukovaru, oj Sjenice nova Srebrenice!“ Naime, prije nekoliko dana vrhovni poglavar IZBiH reisul-u-lema Husein ef. Kavazović predložio je potpisivanje dokumenta koji bi bio priprema za kreiranje „Rezolucije o Srebrenici“. Lider ljevičarske, prokomunističke (socijalističke) partije koja zajedno sa svojim koalicionim partnerima „vedri i oblači“ Sarajevom i koji nedavno prodadoše Srebrenicu i Mostar, odbio je potpisati dokument. Fascinantno, da u jednom narodu nakon tako kratkog vremenskog perioda, pojedini zaborave proživljeno, pa dovedu na vlast pašče i vašku koja čini ovakve pasje poteze.
Nasihat (savjet) svim Bošnjacima, naročito Sandžaklijama.
Moramo i dužni smo dobro otvoriti oči i pogledati šta se oko nas i u našoj okolini događa. Vučić u sred Sarajeva u intervjuu pominje nametanje liderstva modernim politikama, ističe da u Sandžaku, Bošnjaci većinu u samo tri opštine čine, a u međuvremenu u Bosni i Hercegovini Bošnjaci i probosanski predstavnici nanizaše debakl za debaklom u roku od nekoliko sedmica da se mnogi, ne kod nas u Sandžaku, nego u srcu Bosne, Sarajevu stide izustiti riječ „Bošnjak“ nakon neuspijeha i dozvoljavanja pojedincima da predaju u miru što u ratu agresori nisu uspjeli zauzeti. Sandžaklije naročito moraju biti oprezne, prva većinski bošnjačka opština u Bosni od one u Sandžaku je kilometrima i kilometrima daleko, Predsjednik Srbije to zna i ciljano je kazao tezu o tri opštine sa bošnjačkom većinom, znajući geografski o kojim opštinama je riječ, a lideri u Sarajevu su se ubjedljivo najgore snašli u regionu hronološki posmatrajući posljednjih godinu dana, padajući na taj nivo da im krvnik „poklanja“ 10.000 vakcina. Nije to poklon dragi moji, to je političko-ekonomska okupacija, a pouku će samo razumom obdaren izvući. Kako god, živjeti se i boriti kroz život mora, na velike stvari mali čovjek ne može da utiče, ali iz svoje perspektive može dati osvrt i savjet, a na inividualcu je da li će ga ili neće primiti.
Svako dobro!
/D.S./
Razgovor o ovom članaku