U kasnijoj razradi te velikosrpske ideje, koja zlokobno izgleda kao sredinom osamdesetih godina Memorandum Srpske akademije nauke i umjetnosti, predložak za krvavi scenarij deceniju kasnije, iz Beograda se moglo čuti samo da bi “srpski svet” svoje pipke trebao pružiti u Bosni i Hercegovini i Crnoj Gori.
Mnogi će se zapitati gdje je tu Kosovo? Velikosrpski nacionalizam više ne računa na Kosovo, to je već mnogima jasno. Aktuelnom režimu srbijanskog predsjednika Aleksandra Vučića tema o Kosovu služi samo tvrđenje pazara sa međunarodnom zajednicom za dio BiH i još jaču kontrolu nad Crnom Gorom.
U tom kontekstu treba posmatrati i “praznik” Dan srpskog jedinstva i nacionalne zastave koji je u srijedu pompezno obilježen u Beogradu. Naravno, jedna od “zvijezda” bio je i član Predsjedništva BiH Milorad Dodik pokazajući još jednom svoj široki verbalni secesionistički reportar.
Vučić je pozvao i Srbe u Hrvatskoj na isti potez, ali je ostao uskraćen za tu “radost”. Ne treba mu zamjeriti na ovom pozivu, ipak je on politički pubertet doživio uz ratnog zločinca Vojislava Šešelja sanjajući granice “velike Srbije” na potezu Karlobag – Ogulin – Karlovac – Virovitica.
Velikosrpski projekat doživio je u međuvremenu stanovite izmjene, pa je sada aktuelna osovina Beograd – Banja Luka – Podgorica. Srpski nacionalisti “srpski svet” ne vide u Mađarskoj, Bugarskoj, Rumuniji…, iako tamo žive deseci hiljada njihovih sunarodnjaka. Zašto?
Odgovor je jednostavan, nemaju niti smiju imati (ne)skrivene teritorijalne pretenzije prema ovim državama.
Sa BiH i Crnom Gorom, situacija je nažalost drugačija, skoro pa dramatična
Izvor: faktor.ba
Razgovor o ovom članaku