Na današnji dan 1992. godine, desila se otmica mještana Sjeverina (općina Priboj, Sandžak), na graničnom predjelu Srbije i Bosne i Hercegovine.
Oteti su bili bošnjačke nacionalnosti, a otmica je bila dio kampanje državnog terora, koji je posebno bio usmjeren na dijelove zapadnog Sandžaka i pogranične dijelove sa Bosnom i Hercegovinom, gdje je tada bijesnio rat usljed velikosrpske agresije.
Razmjere i sama namjera koja se očitava u intenziviranju državnog terora u određenim područijima, ukazuje na genocidnu namjeru zapravo.
23. oktobra 2002. godine, Okružno tužilaštvo u Beogradu, podiglo je optužnicu protiv devetero lica, ali oni nikada nisu odgovarali za zločin. Vođa i organizator ovog gnusnog čina je 2009. godine osuđen u Hagu za ratne zločine na području Višegrada.
Iako je riječ o “paravojnoj skupini”, koja je navodno i, a kako to srpska propaganda i danas ističe, “sa područja druge države” (Bosne i Hercegovine), nesumnjivo je učešće i srpskih državnih organa u ovom zločinu. Dakle, imamo situaciju da je jedna država nad svojim sopstvenim građanima činila ratne zločine.
Iako brojniji nego oni u Sandžaku, ratni zločini u Hrvatskoj, Bosni i Hercegovini i Kosovu, nemaju karakter ovakvog presedana, jer tu nije slučaj progona sopstvenih građana. Iako su razne srpske državne tvorevine poput Jugoslavije, raznih Srpskih republika i Srpskih autonomnih oblasti, te na koncu i same Republike Srbije, deklarisali svoje pravo nad tim teritorijama, nema sumnje da je ipak riječ o stranoj agresiji.
Sandžak je pak, i dalje nominalno dio Srbije, pa su stoga zločini Srbije u Sandžaku zapravo zločini nad sopstvenim građanima.
Među brojnim slučajevima u kojima je Srbija uspjela da sakrije svoju odgovornost nad sopstvenim građanima, kao što je i slučaj Sjeverina, izdvaja se i zločin u Štrpcima u kojem je čak učestvovala i državna institucija Željeznice Srbije, a poseban je slučaj je granatiranje sela Kukurovići od strane vojske tadašnje SR Jugoslavije. U slučaju Kukurovića Srbija se nije uspjela “sakriti” iza navodnih “paravojnih formacija” ili priče kako je riječ o “stranoj državi”.
- Zločini u Sandžaku su bitan historijski fakat koji u potpunosti raskrinkava zločinački karakter same Srbije. Iako je nesumnjivo Srbija učestvovala u agresiji na Hrvatsku, što se Bosne i Hercegovine tiče postoje i presude, a agresija na Kosovo je sasvim jasna, drugačiji je karakter zločina koje Srbija čini kao “strana sila”, kao dakle agresor, a drugačiji je karakter zločina koje je Srbija činila na svojoj teritoriji i na svojim građanima.
(fotografija naslovnice: Slobodna Evropa)
Razgovor o ovom članaku