Edhe pse jeta u tregua shumë mizore, ty nuk të trëmbi, nuk të gjunjëzoi, ajo të bëri edhe më të fortë, sepse, ti ishe fisnike dhe bujare, si për familje ashtu edhe për shoqërinë. Edhe pse vdekja mizore ta mori djalin veç 27 vjeç, ti e poshte atë mizori, u ngrite dhe vazhdove t‘i mbështetesh dy engjëj tjerë, djalin, Shqiprimin dhe vajzën e vetme, Fortesën. Edhe pse dhëmbja po e mbyste shpirtin tënd dalngadal, ti bashkë me te, vazhdoje mbështetjen e vajzës tënde, e cila arriti të jetë kapione e shumëfisht në duelet evropiane dhe ato botërore të karatës, duke t‘i sjellur ty ato fitore, si një shenjë faleminderimi, për mbështetjen tënde si një nënë shqiptare, dardane e fuqieshme, e cila diti dhe mundi t‘i kapërcej sfidat më të mëdha dhe të pamëshirshme që i servoj kjo jetë mizore… Lamtumirë shpirti i mirë engjëllor, motra e shoqës time njëkohësisht dhe motra ime, Lira, pusho qetë në kopshtin e parajsës qiellore ! Gjithmonë do të duam përjetësisht 
Diskutim rreth këtij postimi