Në prononcimin e tij krejtësisht ofendues dhe tendencioz ndaj shqiptarëve ai e humbi durimin dhe si i tërbuar u sul ndaj shoqatës “Kosova për Sanxhakun” dhe konkretisht sulmon Ismet Azizin, kryetar. Rahiq shprehet më qëllime të errëta dhe tendencioze kundër organizatës sonë duke u përpjekur që t’i bind shqiptarët e Sanxhakut se ata janë si ai, boshnjak, e duke uluritur kundër deklarimit të lirë kombëtar, në regjistrimin e popullsisë në Sanxhak, duke dashur që vetë deklarimin e përkatësisë kombëtare t’ua imponohet sanxhaklinjëve.
Disa herë në intervistën e tij dhënë mediave serbe ai sulmoi haptas organizatën tonë e cila sipas tij po rrezikon popullatën e deklaruar boshnjake që mos të jetë shumicë, nëse shqiptarët e Sanxhakut regjistrohën shqiptarë. Kjo demagogji e këtij pseudo historiani apo e historianit e publicistit të gatuar në kuzhinat e Beogradit nuk do t’i pijë ujë tek njerëzit e vetëdijshëm kombëtarisht në Sanxhak, pa ditë që ata që e ndjejnë veten shqiptar kurrë nuk do të regjistrohen boshnjak apo ata që mjerisht se ndjejnë veten shqiptar nuk do të regjistrohen si baballarët e tyre, pra shqiptar.
Rahiq i frikësuar nga numri i shqiptarëve në Sanxhak frikohet për përqindjen e boshnjakëve e nuk frikohet nga përqindja e shqiptarëve të asimiluar atje. Paramendoni, se sa i cekët është ky njeri kur deklaron se po u regjistruan 1 për qind shqiptarë në Sanxhak, boshnjakët nuk do të jenë më shumicë atje, pra nuk do të jenë 50 për qind boshnjak, që sipas mendimit tim nuk asgjë të përbashkët më boshnjakët e Bosnjës pos gjuhës së imponuar sllave. E tmerrshme do të ishte që shqiptarët apo boshnjakët në Sanxhak të mendojnë si ky, e të besojnë si Rahiqi që ata Bosnjën e kanë shtetin amë. Jo zotëri Rahiq, për mua Sanxhaku nuk është Sarajeve kur dhe as që ka qenë ndonjëherë. Politika asimiluese ndaj sanxhaklinjëve është imlementuar më forcë kaq shekuj e dekada dhe po asistohet për mes jush dhe atyre që mendojnë si ju që edhe ata pak shqiptar atje të asimilohen tërësisht në boshnjak pa pas asnjë lidhje gjenetike më bosanët.
Politika serbe më shekuj ka bërë propagandë kundër shqiptarëve në Sanxhak duke dashur më ngulm që t’i largoi nga e vërteta e të qenurit shqiptarë dhe duke i lidhur në një tingli majmun më Bosnjën pasi që për shkak të fesë islame nuk ka mundur t’i lidhe as më Vojvodinën e as më Beogradin. Pra, mënyra më e lehtë dhe më e suksesshme në implementim asimilimi ka qenë kjo – lidhja shpirtërore dhe fetare më Bosnjën. Kjo ka ndihmuar Beogradin zyrtarë që ata t’i largoj aq shumë nga vetvetja, pra shqiptarët deri në urrejtje patologjike. Kjo arritje nuk është e re, por shekullore mund. Ky emisar i politikës dhe historisë serbe akuzon Z. Sulejman Uglanin për orientimin e tij të drejt për mbrojtjen e interesave të boshnjskëve dhe shqiptarëve në Sanxhak dhe për bashkëpunimin e tyre më shqiptarët e Kosovës dhe Shqipërisë. Më kot mundohet Z. Rahiq që sot të punoj në asimilimin e shqiptarëve atje.
Esad Rahiq, çdo pemë ka degët të shpërndara në të katër anët e botës, por prapë së prapë të një trungu janë.
Diskutim rreth këtij postimi