Nën yjet që ndrisin qiellin këtë natë,
Unë e ti, në këtë botë të pashtershme,
Fjalët gdhendëm magjishëm si një serenatë,
Dashuria jonë si melodi e kahershme.
Krah për krah si dy pemë përjetësisht,
Rrënjët tona lidhur nëpër kreshta,
Çdo prekje e gdhendëm qetësisht,
Dhe buzëqeshjet ku qëndrojnë shpresat.
Ti je dielli që ngroh zemrën time,
Unë jam hëna që errësirën ndriçon,
Tok krijojmë botën, që kurrë s’bëhet thërrime,
Dhe në këtë botë dashuria mbretëron.
Ndërsa erërat e jetës na sfidojnë munduar,
Krahu im do të jetë gjithmonë aty, tek ti,
Për të të mbajtur fort, për të të besuar,
Ne dhe dashuria shtrihemi në pafundësi.
Diskutim rreth këtij postimi