Kush duhej të likuidohej nga njësitet e Brigadës Çetnike të Llapit?
Detyra e Brigadës çetnike të Llapit, në mesin e së cilës ishin tre (3) popa, që jepnin instruksione se si duhet asgjësuar shqiptarët, për çdo ditë do të bëjnë bekimin dhe do të japin këshilla se si duhet të hyjnë në fshatrat shqiptare. Pre plumbave dhe thikave të tyre janë masakruar 63 shqiptarë, prej tyre katër plaka që ishin në cilësinë e barinjve, pesë bari në moshën 10-vjeçare. (Dokumenti nga arkiva çetnik në AVIIB, i pa botuar. Së pari, sipas tyre duhej likuiduar ose me therur në fyt, ose me atentat. Së pari, parashihej të likuidohet paria shqiptare, si prioritet. Për këtë arsye Hysen dhe Shahin Gerdofci do ta themelojnë rojën e kufirit në mes Kosovës dhe Serbisë, i cili është edhe sot.
Së pari këto njësi terroriste kishin për detyrë spastrimin e popullsisë shqiptare në Krahinën e Sanxhakut. Atje detyrë e parë ishte likuidimi Kryetarit Ahmet Daci, pastaj sekretari i Sanxhakut Aqif Efendi Blyta dhe pastaj Qazim Dukagjini. Pas likuidimit tyre vinte në radhë i tërë populli.(Arkiva çetnike në AVIIB. Kosovski Korpus).
Brigada quhej e Llapit, por radiusi i saj për mizori mbi shqiptar ishte shumë më i gjerë. Ja përshkrimi se deri ku e kishte me program veprimtarinë terroriste kjo brigadë dhe jo vetëm kjo. Po e them këtë, sepse në etapa në trevën e Kosovës do të përpiqet të veprojë edhe Brigada e Moshan Gjuroviqit, Njësia vrastare e Kosta Peçancit, njësia e Luba Novakoviqit, por me rastin e themelimit të Rojës kufitare shqiptare, puna e tyre do të pamundësohet, ashtu si e planifikonin.
Në Prishtinë duhej të likuidoheshin: Hysen Prishtina kryetar gjyqi, Shukri Begu sekretar, Qamil Begu arkëtar, dhe Qazim Efendia drejtues i forcave të sigurisë.
Në Llap duhej të likuidohet së pari Bajram Ajvazi, i cili jetonte në Prishtinë, por “kokën dhe shpirtin e kishte në Llap”.
Së dyti, duhej të likuidohej Jahja Fusha drejtues i rrethit, pastaj sekretari Xhemë Simnica, Ali Ahmeti – Nolja, Mehmet Gradica, Mehmet Xhakja, Ukë Toverlani, Hajdar Kaqanolli, Hakif Rimanishta, Hoxhë Visoka, Bislim Batllava, Halit Duli, Mulla Sabit Sfeçla, Mulla Avdullah Xhakja, Zymer Maçastena, Jonuz Shamalluku, Ramë Maqastena, Met Podjeva, etj.
Në Gjilan përshihej të likuidohen: Sejdo Isamili dhe Ramush Osmani. Lista e çetnikëve që kishin marrë detyra për mizori ishte prish, me kundërthëniet “bajraktare” dhe nuk figuron në dokumente sekrete. Ajo listë është krijuar më vonë, më 16. VI. 1944, dhe mbetet temë në veti, sepse në këtë trevë janë bërë mizoritë më të mëdha në vijim, ku nuk është ditë kush është çetnikë apo komunistë. Të gjithë ishin në një front, të ndihmuar nga tre oficer bullgarë. (Shih: Urdhri i Komandantit bullgar në koordinim me atë serbiano – maqedonas; “Duhet të varni vetëm gjermanë dhe arnautë, shtator 1944. Dokumentin e nënshkruan Sojimir C. Parlliq, me gradë ushtarake toger).
Në Ferizaj parashihej të likuidohet: Smajl Gorani, Shaban Saiti nga Lipjani, Seim Dobrija. Këta persona i kanë drejtuesit nëpër nën komitete në të gjitha lokalitet. Kur të fillojë spastrimi i tërësishëm këta duhet të vihen në ballë. Ferizaj e kishte shtabin më të egër, që parashikonte shfarosjen e shqiptarëve në vijën: Mitrovicë – Vushtrri – Prishtinë – Lipjan – Ferizaj – Kaçanik -Shkup. Shtabin e tyre e drejtonte Petar Trkula. Ndihmësit e tij ishin: prifti Millosh Vujoviq, prifti Mira Peroviq, Borivoje Peroviq, Kosta Nikoliq, Rade Mikariq, Todor Sllavkoviq, mësuesit: Mlladen Rexhiq dhe Qedomir Millosavleviq. Këta të fundit ishin betuar se: “çdo fëmijë shqiptar që e shohin me abetare në dorë, do ta shënojnë për likuidim”.
Ferizaj e kishte komplet udhëheqjen politike me në krye Dragolub S. Kujunxhiqin. Këtij i ndihmonin mësuesi Serafim Jovanoviq, kryetari i komunës, Spiro B. Slepçeviq, kryetari i Nerodimes, Lubomir K. Tasiq, kryetari i Kosonës, Stojan T. Stoshiq, kryetari i Shtimjës, Janiçije A. Ristiq, kryetari i Babushit, Radomir N. Borisavleviq, kryetari i Talinofcit, Nikolla B. Elezoviq, kryetari i Gatnjës, Velko Z. Rexhiq, kryetari i Shtërpcës, Milisav S. Lubiq, kryetari i Gotovushës (do të caktohet më vonë, thuhet në dokument). (Shih: AVIIB. Arkiva çetnike. K. 101/15/1, liçno strogo poverlivo, 28 sept. 1942; S. – V-17030/15).
Kisha Ortodokse Serbe në rolin e kapsit të hebrenjve nëpër ‘Serbinë homogjene”
KOS i bartë eshtërta e ish despotëve për ta destabilizuar shoqërinë, për ta fshizuar shtetin dhe për të dominuar mbi te në çdo etapë historike, sikurse më 1941 e tutje, deri më 1999. Në të gjitha liturgjitë neofashiste nuk do të mungojë emri i Drazha Mihajloviqit, Kosta Peçancit, ku mitropoliti i Shkupit Josifi si zëvendës i patrikut Gavrillo, e shumë arhierjë tjerë do të shtrojnë si prioritet pastrimin e Serbisë dhe bërjen e saj homogjene, duke shfarosur në rend të parë hebrenjtë.(Shih: “Novo Vreme”, 33. VI. 1943; 23. VI. 1944; “Obnova” 29. VI. 1944, gjithnjë duke marrë si jubile Luftën e pa qenë të Kosovës 1389). Lidhur me këtë, sipas Mitropolitit serb në Kragujevc, në shator 1941 “asgjë nuk ka ndodhur”. Por dërgimi i fëmijëve hebrenj në Gjermani për “aftësim profesional”, në historiografinë serbiane kurrë nuk është studiuar dhe potencuar, sidomos është injoruar kjo temë nga komunisto-çetnikët serbe, duke u përpjekur që ta mbajnë primatin se: “janë të afërt me çifutë në miqësi”!!! Kjo hipokrizi duhet të zhvishet me fakte. Dhe nëse duam ta zhveshim duhet cituar organin “Odbrana” të 16. IV. 1943, ku hapur ftohet çdo njësi e armatosur në Serbi, që ta përkrahë pushtetin e Rajhut Tretë (Adolf Hitlerin) e kundër atyre që “nuk janë të pastër” siç konsideroheshin çifutët, ciganët dhe boshnjakët.(Shih: gjerësisht: Tomisllav Vukoviq, Mozaik izdaje, Zagreb 1991, f. 149). Në vijim potencohet nga KOS, dhe kuisllingët Nediq-Aqimoviq, duke mos lënë anash Dimitrije Lotiqin se: “Duhet ta luftojmë me të gjitha mjetet Mosha Piadën, sepse nëse këtë e tolerojmë e kemi nënçmuar P. P. Njegoshin, për “pastrimin e turkoshakëve – arnautëve dhe boshnjakëve nga trojet sllave”.
Diskutim rreth këtij postimi