U srpskoj književnosti rat za kontrolu Sandžaka predstavlja se kao vjerski rat između muslimanskog i hrišćanskog stanovništva. Nije da nijesu znali da se radi o autohtonom muslimanskom stanovništvu skoro apsolutno albansko g porijekla, već im je cilj bio da muslimansko stanovništvo koje govori slovenskim jezikom prikažu kao slovensko ili islamizirano srpsko stanovništvo. Sve su to uradili sa ciljem da opravdaju okupaciju Sandžaka i da ovaj prostor predstave kao teritoriju naseljenu slovenskim stanovništvom.
Srpski autori nigdje ne predstavljaju bitku za Buževo kao bitku između četnika i dobrovoljačkih snaga koje su im pritekle u pomoć. Išli su i dobrovoljci iz prefekture Tutin, koju su činile albanske trupe, već kao bitku između muslimana i pravoslavaca. Čak je u redovima narodne milicije koja se borila protiv četnika, bilo i Srba iz Bihora. Ostavljena je zona razgraničenja između područja njemačkog interesa (Nedićeva Srbija),italijanske oblasti (Kraljevina Crna Gora) i navodne „Velike Albanije“ pod kraljevskom krunom Italije. Međutim, Crna Gora je, uz punu podršku italijanske fašističke vojske , stavila šapu na ovu teritoriju.
Uspjesi koje su postigli u protjerivanju četnika iz Dukađinija i Kolašina, zatim uspješna odbrana od tri četnička napada za zauzimanje glavnog grada Sandžaka, Novog Pazara, uspješna odbrana Sjenice i zauzimanje Budževe značilo je da je Sandžak ostao zaštićen, odnosno spr iječeni su privremeno četnici i partizani da drže pod kontrolom ovu pokrajinu.
Četničke jedinice (Jugoslovenska vojska u otadžbini), nemajući druge mogućnosti, iskoristile su trenutak za napad na neutralnu zonu i s vremenom su se spremale zanapad na nju, odnosno Bihor naseljen Albancima i Bošnjacima, pošto su već izvršili zločine bez presedana u istočnoj Bosni.
Ovo je bila dobra prilika za Srbe i Crnogorce da ostvare svoj san o istrebljenju stanovništva Bihora koje su u prošlosti napadali. Srbi i Vasojevići su godinama atakovali na Bihor. Najveći napadi zabilježeni su 1689, 1809, 1860, 1912, 1919. itd.
Milan Bandović je već 1. januara mobilisao četničke jedinice na području Bijelog Polja, navodno da bi išao na zapad. Sjutradan je grupa od 300 ratnika prešla Lim kod Rasova i nastavila na sjever, pojačavajući snage vojvode Kordića. Italijani su primijetili i koncentraciju četnika u Brzavi, južno od Zatona, koji su svakog trenutka mogli da pređu Lim. Ove snage predvodio je kapetan Dragiša Bajić (bivši komandant Bjel opoljske. brigade). Do 3. januara Djurišić se sastao sa majorom Ostojićem. Tom pri likom je utvrđeno da će „pohod kažnjavanja na desnoj obali Lima“ biti preduzet na Badnji dan, što ilustruje njegovu vjersku komponentu. str, 421-422
ZLOČINI NAD BOŠNJACIMA SANDŽAKA U XX VIJEKU Tom II Zbornik radova sa međunarodnog naučnog skupa održanog u Novom Pazaru 29. i 30. juna i u Bijelom Polju 1. jula 2024. godine
Ismet Azizi: BIHORSKI MASAKR I STVARANJE DRUGE PRIZRENSKE LIGE,
Razgovor o ovom članaku