Në Londër kahdo që shkon, dëgjon njerëz duke folur shqip. Në supermarket, duke i vendosur gjërat në atë shiritin, bisedoja me gruan time kur ajo vajza në kasë filloi të na buzëqeshte jashtë mase. Kur mbërrimë te kasa, vajza foli dhe unë i kërkova falje se nuk e kuptova. Ajo foli edhe një herë dhe pasi që sërish nuk e kuptova, u ktheva nga gruaja ime dhe e pyeta:”Çka asht bre t’u thanë kjo çikë?”
Ato qeshën me mua dhe gruaja ma priti:
“Çika po folë shqip”.
Vërtetë vajza fliste shqip por me një theks të rëndë dhe pasi që nuk e prisja të fliste në këtë gjuhè, nuk e kuptoja.
Kur e pyetëm se ku e kishte mësuar shqipen, ajo tha se të dashurin e kishte nga Shqipëria kurse shoqen e ngushtë nga Kosova.
“Paske ra tamam n’kulub” – i thashë.
Pasi që ne nuk e pyetëm se nga ishte, ajo na tha:”qëllojani nga jam unë”.
E shikova më gjatë. Zeshkane me sy dhe flokë të zeza.
Je nga Turqia – i thashë.
Jo.
Nga Egjipti?
Jo.
E pra nga Pakistani.
Jo, shkove larg. Vendi im është afër Kosovës dhe e kemi ushqimin e njejtë – më tha.
Atëherë qenke nga Bullgaria.
Po, jam turke nga Bullgaria – dhe u përshëndetëm për natë të mirë.
Dikur në Londër rrallë dëgjohej shqipja. Por, unë më nuk habitem nëse edhe Boris Johnson njē ditë ia krisë shqip edhe ai.
Discussion about this post