Nëse nuk e keni ditur: Shqiptaret e kanë çliruar Beogradin!

Per Jani Kondo-n ose serbet sic e quanin Kondo Bimbash nuk mund te gjenden te dhena ne internet as nga ana Serbe e as ajo Shqiptare , arsyeja per Serbet eshte : sepse Jani Kondo dhe grupi i tij ishin Shqiptar qe e cliruan Beogradin ne vitin 1813 , kurse nga ana jone dikush ne kohen e sotme mund ta merr sikurse tradhetar pse cliroi Beogradin ose ndihmoi Serbin .

Merreni si te doni , eshte me rendesi qe Beogradi u clirua nga Shqiptaret ne vitin 1813 .

Jani Kondo, apo siç e quanin serbët, Kondo Bimbashi, i cili bashkë me luftëtarët e tij, kryesisht çamë, hyri i pari në kala. Një tjetër luftëtar çam, Gjergj Olimpiasi, me 300 vullnetarë të tij shqiptarë luftoi për çlirimin e Serbisë, (Arbën Xhaferri, “Legalizimi i krimit”, referat i mbajtur në Konferencën Shkencore të organizuar nga Instituti i Studimeve për Çamërinë, më 26 qershor 2004, në: “Çështja çame dhe integrimi evropian”, Arbëria, 2005, f.98).

Shkruan : Shqiptaret qe ishin ne armaten Turke , dezertuan ne nje kohe te rendesishme per Beogradin dhe ishin keta luftetaret e pare qe hynen ne Kala te Beogradit .

Tabela eshte nga nje Rruge ne Beograd qe e mban emrin e tij .

A eshte Beogradi Shqiptar (perkthim i shkurte nga texti me larte )

Perpjektet per te fshehur nacionalitetin e Kondos jane te shumta por gje qe smundet te fshihet , Petrit Imami ne librin e tij “Shqiptaret dhe Serbet ” shkruan per Kondon se ishte udheheqes Epirotas me nacionalitet Shqiptar dhe me fe Orthodoxe .

Edhe historiani Serb Vladimir Stojančević ne librin e tij e quan Kondon si Arbanas , njejte dhe shume author te tjere sikur Lazar Arsenijeviç Batalaka e shum te tjere .

Sa per traditen popullore , kenget epike , te Vuk Kargjiq eshte e regjistruar kenga per Jani Kondon si nje Arnaut i cili e vleresoi ai si nje Hero.

Aleksandar Pavlović shkruan :

DA LI JE BEOGRAD I SVETA ALBANSKA ZEMLJA

Svrha sintagme Albanac u turskoj vojsci, dakle, nije u tome da bilo šta otkrije, objavi, nego da sakrije i prećuti Kondinu nacionalnost (bolje rečeno narodnost ili etničko poreklo). Petrit Imami, u knjizi Srbi i Albanci kroz vekove (Samizdat B92, 1998), o Kondi Bimbaši kaže da je bio zapovednik „čete ‘Epirota’, pravoslavni Albanac iz Epira“. Čak i pristrasan istoričar kakav je Vladimir Stojančević, koji u svojoj knjizi u izdanju SANU 1994. godine Albance naziva Arbanasima, kaže: „[o]d bećara među srpskim ustanicima bio je i Konda-barjaktar, pravoslavni Arbanas sa granice Toskerije i Epira“, i dodaje da je sa Kondom prebeglo Srbima „više njegovih zemljaka“. Savremenik ovih zbivanja, Lazar Arsenijević Batalaka, svedoči: „Ja sam mnoge hrišćane između ovih, Bugara, Grkoarnauta i Cincaroarnauta poznavao, koji su, kad je Gušanac otišao iz Beograda, među Srbima zastali…“

Nije na odmet razraditi i ideju Kondinog „prebega“. On je, preciznije rečeno, sa svojim momcima, koji su kao krdžalije (najamnici, mercenaries) dobro govorili turski, obmanuo turske stražare na beogradskim zidinama, „mlavio ih je kao kakva hala“ i omogućio ulazak ustanika u grad. Pre toga, na samom početku ustanka, Albanac Redžepaga (sinovac upravnika vojnog logora Ada Kale u koji su se dahije sklonile) i njegovi momci, zajedno sa ustanicima, posle žestoke borbe u noći između 5. i 6. avgusta 1804. ubili su dahije i njihove ljude.

Ovi slučajevi nisu usamljeni, i doprinos Prvom srpskom ustanku dali su ne samo Albanci-prebezi iz turske vojske, nego i neka plemena Albanaca hrišćana (Klimenti, Grude, Šoše), a oružje su ustanici često nabavljali iz Metohije, gde su ga mahom proizvodili Albanci muslimani, pa je tako na jednom pištolju koji se čuva u Muzeju Prvog srpskog ustanka, za koji se smatra da je pripadao Karađorđu, ugravirano ime majstora – „Osman“. Poseban kuriozitet predstavlja pismo Petra I (svetog Petra Cetinjskog) od 25. marta 1805, u kom on protežirajući primirje s Turcima poručuje crnogorskim plemenima „da stojite s mirom i da se prođete jedinstva s Arbanasima“ koji su krenuli u borbu

protiv skadarskog vezira.

Što se tiče narodne tradicije, Vuk Karadžić je zabeležio epsku pesmu Jani Konda a rodom Arnaut bjaše koja ga hvali kao većeg junaka od Marka Kraljevića,

a Stojančević pominje i da su Karađorđeve pobede opevali narodni pevači Malisora, među kojima je postojalo predanje o njegovom poreklu iz Kuča, inače plemena mešanog srpsko/crnogorsko-albanskog porekla. Čak i Ćorović u Istoriji Srba navodi da su Karađorđevi muški preci došli iz Klimenata, čemu u prilog ide i Karađorđeva slava (sv. Kliment).